ΔΕΠ-Υ

H Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ), είναι συχνή νευροβιολογική δυσκολία των παιδιών που εκτείνεται και στην ενήλικη ζωή. Μπορεί να εμφανίζεται με ένταση, απροσεξία, παρορμητική συμπεριφορά, υπερβολική κινητικότητα και αδυναμία ελέγχου κινήσεων, προσαρμογής σε κανόνες και ολοκλήρωσης δραστηριοτήτων.

H Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής, πιο γνωστή σαν διάσπαση προσοχής, με ή χωρίς υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα, χαρακτηρίζει τη δυσκολία των παιδιών να ασχοληθούν για αρκετό χρόνο με μια δραστηριότητα, την αδυναμία τους να ελέγξουν τις κινήσεις τους, να ολοκληρώσουν δραστηριότητες ή παρακολουθήσουν ένα θέμα, την απροσεξία, την ανυπομονησία, τη διαρκή ένταση και την παρορμητική συμπεριφορά. Συνήθη δευτερογενή αποτελέσματα αυτών των δυσκολιών είναι θέματα αυτοεικόνας και αυτοπεποίθησης, μαθησιακές δυσκολίες, σχολική αποτυχία και προβλήματα συμπεριφοράς, ψυχοσυναισθηματικής έκφρασης και διαχείρισης, συναλλαγής με συνομηλίκους και κοινωνικής προσαρμογής.

Εμφανίζουν έντονη ενεργητικότητα και κινητικότητα, δυσκολίες συμμετοχής σε παιχνίδια και δραστηριότητες και προσαρμογής σε οδηγίες ή κανόνες, χαμηλή ανοχή στη ματαίωση, απροθυμία αλλά και αδυναμία εστίασης σε λεπτομέρειες, οργάνωσης και νοητικής επεξεργασίας, συχνή απώλεια αντικειμένων, συχνά ατυχήματα και λάθη απροσεξίας, υπερβολική ενασχόληση με εξωτερικά ερεθίσματα και εντύπωση ότι υπάρχει πρόβλημα ακοής.

Η αντιμετώπιση της Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας γίνεται με συντονισμένη και μεθοδική προσπάθεια της οικογένειας και ειδικών, ψυχοσυναισθηματική, ψυχοπαιδαγωγική και εργοθεραπευτική παρέμβαση σε συνδυασμό με συμβουλευτική γονιών και φαρμακευτική αγωγή, όταν εμποδίζεται σημαντικά το παιδί στην καθημερινότητά του.

Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων κρίνεται απαραίτητη η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης του παιδιού, σύντομες και απλές οδηγίες, βοήθεια για τη δημιουργία και τη διατήρηση κοινωνικών σχέσεων, προσαρμογή απαιτήσεων και σχολικών εργασιών κ.ά.